Κομμητάς, Στέφανος

(Κωφοί, Αλμυρός 1770; – Πέστη 1830;). Λόγιος, κληρικός και δάσκαλος. Συμπλήρωσε μόνος του τη μέτρια μόρφωσή του, στα σχολεία της πατρίδας του και του Πηλίου, μελετώντας ιδιαίτερα γραμματική και αρχαία κείμενα. Διακρίθηκε ως γραμματοδιδάσκαλος της παλιάς σχολής. Εγκατεστημένος στη Βιέννη από τα τέλη του 18ου αι., άρχισε, από το 1812, να δημοσιεύει μια πολύτομη σειρά σχολικών εγχειριδίων με τον τίτλο Εγκυκλοπαίδεια ελληνικών μαθημάτων. Ανάλογο είναι επίσης το πολύτομο έργο του Παιδαγωγικά μαθήματα (Πέστη, 1827). Το 1816 διορίστηκε καθηγητής στο ελληνικό γυμνάσιο του Βουκουρεστίου, στο οποίο ήταν τότε σχολάρχης ο στενός φίλος του Νεόφυτος Δούκας. Εκεί μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία. Μετά την καταστολή της Επανάστασης στις ηγεμονίες, κατέφυγε στην Πέστη της Ουγγαρίας. Ο Κ. έγινε περισσότερο γνωστός από την ανάμειξή του στη διαμάχη αναφορικά με το γλωσσικό ζήτημα. Υπερασπιστής του αρχαϊστικού κηρύγματος του Νεόφυτου Δούκα, ο Κ. εξαπέλυσε ιδιαίτερα εμπαθείς επιθέσεις εναντίον των δημοτικιστών και, προπάντων, εναντίον των μετριοπαθών του κύκλου του Κοραή, τον οποίο δεν δίστασε να καταγγείλει ως «άθεο, άσωτο και εχθρό της προγονικής γλώσσας».